Af því þýðir bara...
...og bara þýðir brabra og brabra þýðir ekki neitt. Þar af leiðandi þýðir af því bara ekki neitt.
Q.E.D.
Ef maður hefði bara verið svona fagmæltur þegar maður lallaði um í pollagalla og sagði „brumm, brumm!“. Þá hefði maður endanlega getað sannað þessa sönnun sem margir hafa notast við, í minni fjölskyldu alla vegna. Maður notar samt enn þetta orð, sem á víst ekki að merkja neitt.
„Af hverju nennirðu ekki að koma?“ Er spurt og maður stynur upp úr sér „aþþíbara“ því maður nennir ekki að standa í veseninu í kringum svarið „ég vill fá að vera einn heima glamrandi á hljóðfæri og hangandi í tölvunni.“ Þá fer fólk nefninlega að segja „það er miklu skemmtilega að gera hitt!“ En af hverju? Hvað vita þau hvað mér þykir skemmtilegast, að vísu finnst mér verulega gaman að hanga einhvers staðar með vinum mínum í rólegheitunum, en núna langar mig bara að vera einn í bili og glamra aðeins. Foreldrarnir eru líka svona, skilja ekki af hverju ég vill ekki koma í einhverja fjárans útileigu með fullt af fólki sem ég þekki bara ekki rassgat. „Jú, Ari verður þarna, básúnuleikarinn sem þú spilaðir með á burtfararprófinu.“ Geggjað! Hann er eldri en ég og ég hef bara aldrei haldið uppi áhugaverðum samræðum við hann sem tengjast ekki því sem við erum að spila!
Ég vil benda á að allt þetta er algerlega ótengt persónum og atvikum, fyrir utan Ara (sem er ágætis drengur) og útileigunni með Myndavélinni, mig langar með á Belle and Sebastian og ef ég fæ það ekki þá kem ég með í ferðina og sit fyrir utan í bil og glamra á gítar og hlusta á þau af honum Glüchenheimer mínum.
Ef einhver er með Belle and Sebastian miða á lausu þá kaupi ég hann!
En nú held ég að ég standi upp úr þessum stól og fái einhvern annan til að vera á kassa. Svona bara til þess að ég sofni ekki hérna yfir vinnunni.
Við heyrumst síðar!
Q.E.D.
Ef maður hefði bara verið svona fagmæltur þegar maður lallaði um í pollagalla og sagði „brumm, brumm!“. Þá hefði maður endanlega getað sannað þessa sönnun sem margir hafa notast við, í minni fjölskyldu alla vegna. Maður notar samt enn þetta orð, sem á víst ekki að merkja neitt.
„Af hverju nennirðu ekki að koma?“ Er spurt og maður stynur upp úr sér „aþþíbara“ því maður nennir ekki að standa í veseninu í kringum svarið „ég vill fá að vera einn heima glamrandi á hljóðfæri og hangandi í tölvunni.“ Þá fer fólk nefninlega að segja „það er miklu skemmtilega að gera hitt!“ En af hverju? Hvað vita þau hvað mér þykir skemmtilegast, að vísu finnst mér verulega gaman að hanga einhvers staðar með vinum mínum í rólegheitunum, en núna langar mig bara að vera einn í bili og glamra aðeins. Foreldrarnir eru líka svona, skilja ekki af hverju ég vill ekki koma í einhverja fjárans útileigu með fullt af fólki sem ég þekki bara ekki rassgat. „Jú, Ari verður þarna, básúnuleikarinn sem þú spilaðir með á burtfararprófinu.“ Geggjað! Hann er eldri en ég og ég hef bara aldrei haldið uppi áhugaverðum samræðum við hann sem tengjast ekki því sem við erum að spila!
Ég vil benda á að allt þetta er algerlega ótengt persónum og atvikum, fyrir utan Ara (sem er ágætis drengur) og útileigunni með Myndavélinni, mig langar með á Belle and Sebastian og ef ég fæ það ekki þá kem ég með í ferðina og sit fyrir utan í bil og glamra á gítar og hlusta á þau af honum Glüchenheimer mínum.
Ef einhver er með Belle and Sebastian miða á lausu þá kaupi ég hann!
En nú held ég að ég standi upp úr þessum stól og fái einhvern annan til að vera á kassa. Svona bara til þess að ég sofni ekki hérna yfir vinnunni.
Við heyrumst síðar!